Paper Gods

Γράφει ο Γιάννης KlainMain:

Κάθε φορά που είναι να κυκλοφορήσει ένα νέο album των Duran Duran ακούς την κλισέ πλέον ατάκα «Καλά, αυτοί υπάρχουν ακόμα»? Και άντε μετά εσύ να εξηγήσεις στον κάθε ΑΣΧΕΤΟ ότι οι Duran Duran δεν είχαν λείψει ποτέ ούτε δισκογραφικά, ούτε συναυλιακά. Όμως σίγουρα αυτό που δεν υπάρχει πλέον είναι η Duranomania των 80’s όμως αυτό αφορά όλη εκείνη την δεκαετία που κάποιοι υπεύθυνοι  δισκογραφικών εταιριών θέλησαν να την «θάψουν» μαζί με ότι άλλο είχε βγάλει όμως οι Duran Duran κατάφεραν και επιβίωσαν –παρόλα τα προβλήματα που είχαν με τις δυο αποχωρίσεις του Andy Taylor– ως συγκρότημα μέχρι σήμερα.

Και σήμερα λοιπόν οι Duran Duran έρχονται με το 14^ο album τους για να ταρακουνήσουν τα νερά της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας με την νέα τους δισκογραφική εταιρία που είναι η Warner. Το καλό με τους Duran Duran είναι πως κάθε φορά που βγάζουν ένα νέο album δεν θυμίζει τίποτα από προηγούμενες δουλειές τους. Είναι όμως σίγουρα το πιο χορευτικό album που έβγαλαν ποτέ. Παρόλα αυτά έχουν αυτό το «κάτι» που με το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνεις ότι είναι Duran Duran. Αυτό είναι καλό διότι αποδεικνύει ότι ο Simon LeBon και η παρέα του μετά από τόσα χρόνια δεν έχουν αναπαυτεί στα κυβικά των παλαιών επιτυχιών όμως κάθονται και πειραματίζονται με την μουσική ακλουθώντας το πνεύμα της εποχής. Ακόμα και η αποτυχημένη συνεργασία με τον Timberland/Timberlake πάνω σε αυτό το σχέδιο ήταν βασισμένο όμως οι σκληροπυρηνικοί fans ήταν αντίθετης άποψης και ίσως να είχαν και δίκιο αφού είχες την αίσθηση ότι ο Roger Taylor ήταν ανύπαρκτος.

Έτσι έγινε και με το Paper Gods. Σε αυτό το album οι Duran Duran αποφάσισαν να βγάλουν μια πιο funky-χορευτική έκδοση του εαυτού τους χωρίς όμως να μας θυμίζει τίποτα από την εποχή του Notorious. Εκτός από το γεγονός που και για αυτή την δουλειά επιστρατεύτηκε ξανά ο ΘΕΟΣ Nile Rodgers που ήταν υπεύθυνος για το Notorious το 1986 όμως και για άλλες μεγάλες επιτυχίες των Duran Duran όπως το The Reflex και το The Wild Boys. Κι αν νομίζεται ότι ο Nile Rodgers και ο Mark Ronson είναι οι μόνοι που πλαισιώνουν τον νέο δίσκο των Duran Duran κάνετε λάθος. Στην ουσία για τα περισσότερα τραγούδια υπεύθυνος για την παραγωγή είναι ο Mr.Hudson, ο Josh Blair και παράλληλα υπάρχουν πολλές φιλικές συμμετοχές με σημαντικότερη του John Frusciante των Red Hot Chili Peppers.

Όσο για το εξώφυλλο, μην σαν μπερδεύει. Μπορεί να παραπέμπει σε παλιές επιτυχίες των DURAN DURAN όμως στην ουσία δεν θα βρείτε τίποτα παλιό μέσα. Κατά την ταπεινή μου άποψη το εξώφυλλο θα μπορούσε να ήταν πιο εντυπωσιακό… (Και με την ευκαιρία –επειδή εξακολουθώ και αγοράζω ακόμα βινύλια- θα ήθελα να παρακαλέσω τις δισκογραφικές να δίνετε πιο πολύ προσοχή τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο εσώφυλλο το οποίο στο Paper Gods είναι απλά λευκό).

Αλλά ας πάρουμε όλο το album από την αρχή:

1. Paper Gods

Το ομώνυμο τραγούδι του album το οποίο κάνει την εισαγωγή για αυτό που είναι να ακολουθήσει. Σε σύγχρονο beat-άτο ρυθμό με φιλική συμμετοχή τον Mr. Hudson και ένα ρυθμικό μπάσο του John Taylor που το κάνει πιο DURAN είναι σαν να βλέπουμε τους τίτλους έναρξης για αυτό που είναι να ακολουθήσει.

1. Last Night In The City

Ίσως το πιο σύγχρονο σε ήχο τραγούδι του album αφού θα μπορούσε να είναι επιτυχία και κάποιου νέου συγκροτήματος. Σε αυτό βέβαια βοηθάει και η συμμετοχή της Kiesza που φωνητικά το απογειώνει!

1. You Kill Me With Silence

Ένα electro-dark κομμάτι που θα μπορούσε να ήταν και σε κάποιο (ίσως νέο) album των ARCADIA. Η σφραγίδα του Nick Rhodes είναι αρκετά έντονη σε αυτό το κομμάτι.

1. Pressure Off

Με διαφορά το διαμάντι του album αφού ο funk ρυθμός του και η κιθάρα του Nile Rodgers και τα drum-beats του Roger Taylor το απογειώνουν σε τέτοιο βαθμό που είναι βέβαιο πως θα αντέξει μαζί με τις παλιές τους επιτυχίες στο χρόνο.  Νομίζω πως τόσο χορευτικό δεν ήταν ούτε το Notorious αφού το Pressure Off θα μπορεί άνετα να ακουστεί σε οποιοδήποτε night-club του κόσμου. Ίσως μιλάμε και για το τραγούδι της χρονιάς με φιλική συμμετοχή στα φωνητικά την  Janelle Monáe. To video-clip έχει ήδη γυριστεί κι από μέρα σε μέρα θα δει το φως την δημοσιότητας…

1. Face For Today

Κάπου εδώ σε αυτό το σημείο του δίσκου κι ενώ έχεις εντυπωσιαστεί με τους μοντέρνους ρυθμούς που δεν είχες συνηθίσει από το αγαπημένο σου συγκρότημα, έρχεται το Face For Today να σε χτυπήσει την πλάτη για να σε πει: «Μην αγχώνεσαι… είμαστε ακόμα οι DURAN DURAN» διότι  εμείς οι παλιοί που λατρέψαμε τα τραγούδια τους γνωρίζουμε πως αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει ένα καθαρόαιμο DURANOΤΡΑΓΟΥΔΟ τότε αυτό γίνεται από τις δεύτερες φωνές και αρμονίες που κάνει ο LeBon στην φωνή του. Κυρίως στα ρεφραίν όπου τραγουδάει πάνω στην φωνή του, ήταν-είναι και θα είναι το σήμα κατατεθέν μιας επιτυχίας των Duran Duran. Υπό αυτή την έννοια και ως παλιός Duranόβιος το Face For Today είναι με διαφορά η πρώτη επιλογή μου σε αυτό το album. Εύχομαι οι υπεύθυνοι της Warner να έχουν την ίδια άποψη μαζί μου και να το προωθήσουν για το επόμενο single.

1. Danceophobia

Σε αυτή την φάση του δίσκου οι Duran Duran μας παίρνουν από το χέρι και μας πάνε κάπου στο Studio 54. Επιμένουν με ένα ακόμα χορευτικό τραγούδι όπου συμμετέχει η Lindsay Lohan ως η γιατρός που θέλει να μας γιατρέψει από την χοροφοβία. Ο Nick Rhodes έχει δηλώσει για το Danceophobia πως είναι τόσο χορευτικό που αν γυριστεί ποτέ σε video-clip θα χορέψει. Να σημειώσουμε εδώ ότι την τελευταία φορά που χόρεψε ο Nick ήταν το 1983 στα γυρίσματα του video-clip “New Moon On Monday”.

1. What Are The Chances?

Και κάπου εδώ ηρεμούν τα πράγματα με μια μπαλάντα που μπορεί να θεωρηθεί από τώρα από τις πιο δυνατές των Duran Duran αφού ξεκινάει με την κιθάρα του John Frusciante που κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί λίγο περισσότερο κυρίως στο κλείσιμο του τραγουδιού και γενικά σε όλο το album που πάσχει ελαφρώς από τον ήχο της κιθάρας (ΑΧ ΒΡΕ ANDY, ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ)!!!!

1. Sunset Garage

Άλλο ένα τραγούδι έκπληξη για το οποίο η γυναίκα του Simon LeBon, Yasmin είχε πει πως είναι το αγαπημένο της και του ανακοίνωσε πως αν δεν μπει αυτό το τραγούδι στο album τότε να μην γυρίσει το βράδυ στο σπίτι. Μάλλον το Sunset Garage πρέπει να έχει γενικώς πέραση στα μοντέλα αφού το ίδιο τραγούδι είχε ανεβάσει στο Twitter και η Cindy Crawford. Σε γενικές γραμμές ένα πολύ όμορφο τραγούδι με καλοκαιρινή διάθεση που θα μπορούσε άνετα να κάνει ραδιοφωνική επιτυχία και κυμαίνεται ανάμεσα στο Taste The Summer και το Last Chance On The Stairway. Για την ιστορία να πούμε ότι φωνητικά κάνει η Hollie Cook η οποία είναι κόρη του ντράμερ των Sex Pistols Paul Cook και βαφτιστήρι του Boy George!!!

1. Change The Skyline

Άλλο ένα electro-pop τραγούδι που έχει βάλει το χεράκι του ο Nile Rodgers στην παραγωγή και με φιλική συμμετοχή του Jonas Bjerre, τραγουδιστή του δανέζικου συγκροτήματος Mew. Όσοι δεν γνωρίζεται τον  Jonas Bjerre να σας ενημερώσω ότι συμμετέχει σε ένα συγκρότημα μαζί με τους Guy Berryman των Coldplay και τον Magne Furuholmen των A-ha που ονομάζεται Apparatjik. Η φωνή του πάντως θυμίζει έντονα εκείνη του Robin Gibb των BeeGee’s και δένει πολύ αρμονικά με την φωνή του Simon.

1. Butterfly Girl

Εδώ βρίσκουμε ξανά τον John Frusciante στην κιθάρα μαζί με τον Dom Brown και τα φωνητικά της Anna Ross μας δίνουν με αυτό το τραγούδι τους Duran Duran όπως τους γνωρίζουμε από το 2010 και μετά. Το Butterfly Girl θα μπορούσε άνετα να βρισκόταν στο All You Need is Now.

1. Only In Dreams

Εδώ γίνεται η στροφή στην ποιότητα και ακούμε το αποτέλεσμα όταν οι Duran Duran γράφουν ένα τραγούδι μαζί με τον Nile Rodgers και τον Mark Ronson (είναι το δεύτερο κομμάτι όπου συμμετέχει ο Ronson σε ολόκληρο το album). Ατμοσφαιρικό, ρομαντικό όπου απλά αφήνεσαι και το αφήνεις να σε ταξιδέψει…

1. The Universe Alone

Καλύτερος τρόπος δεν θα μπορούσε να υπάρξει για να κλείσει αυτό το album. Έτσι το 14^ο album των Duran Duran “Paper Gods” τελειώνει στην ουσία με το «θεϊκό» The Universe Alone όπου για άλλη μια φορά απολαμβάνουμε την κιθάρα του John Frusciante που στα ριφάκια του θαρρείς πως θα μπορούσε να ήταν και ο Andy Taylor. Και φυσικά σε ένα «θεϊκό» album αρμόζει να τελειώνει με αγγελικές φωνές από τις χορωδίες των  London Youth Choir και των Voce Chamber Choir. Οι καλύτεροι τίτλοι τέλους για αυτό το αριστούργημα!!!

Πόσο αντικειμενικός μπορώ να είμαι όταν γράφω για ένα album των Duran Duran το οποίο το περίμενα 5 χρόνια? Θα σας πω ειλικρινά: ΚΑΘΟΛΟΥ! Όμως έχω γράψει για δουλειές τους που δεν με άρεσαν καθόλου και για συνεργασίες οι οποίες δεν είχαν ανάγκη να της κάνουν. Δεν θα πω ότι είναι ο καλύτερός τους δίσκος αλλά σίγουρα δεν είναι ο χειρότερος!!! Ομολογώ ότι σε γενικές γραμμές έμεινα πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα διότι όσοι γνωρίζουν τους Duran Duran ξέρουν ότι δεν θα κάτσουν ποτέ να πατήσουν πάνω στην ίδια συνταγή. Πάντα θα έρθουν με κάτι διαφορετικό.

Συνήθως όταν ένας δίσκος των Duran Duran αρέσει σε εμάς τους fans τότε δεν αρέσει στο υπόλοιπο κοινό και όταν αρέσει στο υπόλοιπο κοινό δεν αρέσει σε εμάς τους fans. Εδώ όμως νομίζω έχουμε μια ταύτιση απόψεων που είχαμε να την δούμε από το Ordinary Word διότι δεν είναι τυχαίο που από την πρώτη εβδομάδα που κυκλοφόρησε το Paper Gods σημειώθηκαν ρεκόρ  πωλήσεων που είχαν να τις δούνε από το 1984!!! Στις 3 Οκτωβρίου έφτασε στο Νο. 10 του Billboard κάτι που είχε να γίνει από το 1993 με το Wedding Album ενώ στην Αγγλία βρίσκεται στην 5^η θέση των charts και στην Ιταλία στην 2^η, ενώ στην Αυστραλία σημείωσαν την πιο υψηλή θέση από τότε που είχαν κυκλοφορήσει το The Reflex!!! Αυτό λέει πολλά δεδομένου ότι υπάρχει κρίση στην δισκογραφία όμως η καλή μουσική πάντα θα ανταμείβεται κι απ’ ότι φαίνεται οι Duran Duran βρήκαν ξανά τον παλιό καλό εαυτό τους και επιστρέφουν με το Paper Gods ξανά στον δρόμο της δόξας! Οπότε να ξέρετε ότι το Paper Gods δεν αξίζει να το κατεβάσετε! Αξίζει να το αγοράσετε… 

PS: Ας βάλει κάποιος ο “Paper God” το χέρι του να δούμε τους DURAN DURAN μέσα στο 2016 LIVE ξανά στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ αλλά και στην Αθήνα!!!!

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την σελίδα μας στο facebook:

https://www.facebook.com/duranduranhellas/